https://www.sabah.com.tr
Patatese benzeyen kök sapları zeytinyağı ile pişirilip yemek yapılır. Lezzetli ve besleyici bir sebzedir. Yer elmasının yetiştirilme şekli patatesi anımsatırken; tadı, turp ve enginara benzemektedir ve bu tadın oluşmasına neden olan etken, yapısında barındırdığı insülin maddesidir. İçeriğinde nişasta barındırmaması nedeni ile şeker hastalarına önerilen bir sebzedir. Anayurdu Amerika kıtası ve özellikle Kanada olan yer elması, 17. yüzyılda Avrupa'ya getirilmiş, oradan birçok ülkeye yayılmıştır.
Boyu 1.5-2 metreye kadar uzayabilen yer elması bitkisi ayçiçeğine benzer. Ancak yaprak ve çiçekleri daha küçüktür. Bileşikgiller familyasından olan yer elması, ağustos-eylül ayları arasında sarı renkli gösterişli çiçekler açar. Bir süre sonra bitkinin toprak üstündeki kısımları çürümeye başlar. Yer elmasının toprağın altındaki yumruları ekim ayından itibaren hasat edilmeye başlanır. Yer elması yumruları, bej, kahverengi, kimi zaman da pembe turuncu renkli olur ve patatesi andırır.
Bakım gerektirmeyen, iklim ve toprak konusunda da seçici olmayan yer elmasının yetiştirilmesi son derece kolaydır. Hasattan sonra toprakta kalan küçük yumrular bir sonraki yılın ürününü oluştururlar. 'Kanada Patatesi' ve 'İsrail Enginarı' olarak da bilinen bitkinin yamru yumru, dallı budaklı kökleri vardır. Avrupa'da üretilen yer elmasının sadece yüzde 10'luk kısmı Fransız'lar tarafından yiyecek olarak tüketilir. Kalan kısmı hayvansal gıda olarak kullanılır.
Eti oldukça sert olan ve tadı enginarı andıran yer elmasının, yapısında nişasta bulunmaz ve kalorisi de sıfıra yakındır. Besin değerleri patatese yakındır. Fosfor ve potasyum açısından çok zengin olan yer elması aynı zamanda oldukça besleyicidir.
|
